Οι Έλληνες αντί-ήρωες.

 

(Γράφει ο Νίκος Δ. - Θ. Νικολαΐδης)

Αφού σας δηλώσω εκ των προτέρων, πως, παρότι στο παρουσιαστικό θυμίζει πάρα πολύ τον (γεννημένο στην Αυστραλία) Κυριάκο Τοχούρογλου, δεν ήταν η πρόθεσή μου να δανειστώ στοιχεία από τη ζωή του σημαντικού αυτού Έλληνα γκολκίπερ στο ξετύλιγμα της ιστορίας του Μάκη από τη Ρόδο, ενός άσημου νεαρού που θα βρει την ευκαιρία, έστω και προσωρινά, να ζήσει τη «χρυσή» του στιγμή μέσα στα γήπεδα, ένα όνειρο, άλλωστε, κάθε νέου παιδιού που ασχολείται με τη μπάλα. Ο κλασικός, όμως τύπος του αντί-συμβατικού τερματοφύλακα είναι ασφαλώς ο πληθωρικός Γιώργος Μύρτσος, που δε φάνηκε πρόθυμος να θυσιάσει την προσωπική του κοσμοθεωρία για να γίνει ο... Politically correct αθλητής! Το διασκέδασε το σπορ, όσο ήθελε και όσο μπορούσε και σ’ αυτό, του «βγάζουμε το καπέλο»! Τεράστια υπομονή, χωρίς να του αποδοθούν όμως τα εύσημα μετά το τέλος της καριέρας του, επέδειξε ο Σπύρος Οικονομόπουλος, ο ψιλόλιγνος τερματοφύλακας από την Ακράτα  που επί 21 ολόκληρα χρόνια υπηρέτησε πιστά την Α.Ε.Κ. 

Μιχάλης Μυλωνάς (Αιγάλεω Α.Ο.)

Ο «μίστερ Πρωτάθλημα 1989» κάποια στιγμή φάνηκε ότι θα απολαύσει τους κόπους των θυσιών του, όμως τελικά, η ομάδα του δεν κατάφερε να διοργανώσει ούτε έναν τιμητικό αγώνα για εκείνον. Κρίμα... Αντίστροφη ήταν μάλλον η κατάσταση για τον Αντώνη Νικοπολίδη, τον ήρωα του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2004, ο οποίος επί σειρά ετών και αφού εγκατέλειψε την Αναγέννηση Άρτας για το μεγάλο Παναθηναϊκό, έμεινε στη «σκιά» του σπουδαίου Γιόζεφ Βάντσικ. 

Την ίδια καρτερικότητα έδειξε, όμως και ο Αντώνης Μανίκας, που συνυπήρξε στον Πανιώνιο με το Ζαφείρη Κάκαρη, ενώ ο κατάξανθος Γιάννης Παπαμιχαήλ είχε την ατυχία να παίζει στον Ολυμπιακό την εποχή του Νίκου Σαργκάνη (και άλλων έμπειρων τερματοφυλάκων στη συνέχεια) και έτσι δεν μπόρεσε να καθιερωθεί. Ιδιαιτερότητες παρουσιάζει η περίπτωση του Μιχάλη Μυλωνά από τα Σπάτα. Ξεκίνησε εντυπωσιακά στον Ολυμπιακό στην αρχή της δεκαετίας του ’70, όμως μία άτυχη εμφάνισή του σε Ευρωπαϊκό παιχνίδι ανέκοψε την πρόοδό του και σήμερα είναι αφιερωμένος στο Θεό. 

Νίκος Βαλλιάνος

Τερματοφύλακες  που, ενώ η διαχρονική αξία τους ήταν αδιαφιλονίκητη αλλά όμως (περιέργως) δεν προβλήθηκαν, δεν βοηθήθηκαν όσο θα έπρεπε ή και δεν τους δόθηκαν οι ευκαιρίες που άξιζαν, ήταν ο Βαγγέλης Συρίγος, ο Πέτρος Αστράς, ο Ηρακλής Μαρασίδης, ο Γιώργος Αγγελόπουλος, ο Νίκος Χασιώτης, ο Κώστας Σιαβάλας, ο Τάκης Κατσιφλώρος, ο Γιώργος Μακρής κ.α. 

Βαγγέλης Συρίγος

Γιώργος Δαδίτσος

Άτυχοι, με την κυριολεκτική έννοια της λέξης στάθηκαν οι πρόωρα χαμένοι Νίκος Βαλλιάνος και Γιώργος Δαδίτσος, όπως και ο Αλέκος Κωστίκος. Στην κατηγορία αυτή θα βάζαμε και τον -επίσης αείμνηστο- Γιώργο Σιδηρόπουλο, το γιγαντόσωμο Παναγιώτη Μολακίδη, όπως  και τον εξαίρετο Γιάννη Στέφα  που -εντελώς άδικα- «χρεώθηκε» μία απώλεια πρωταθλήματος, ύστερα από ένα αναπάντεχο σκορ σε συνάντηση Π.Α.Ο.Κ.-Παναχαϊκής.

Γιάννης Στέφας